Here you will find marathi songs along with lyrics in marathi.
आस तू भास तू ताल तू
खुललेल्या स्वपनांचा
पडसाद ओठी श्वासांचे
श्वासात मौनाचे
मौनात खुलती आज नवे हे
अर्थ स्वप्नांचे
अंतरी बेभान चांदण्याची रात का
सांगते भिजलेल्या पापण्यांचे गुज का काहूर उठते मनी का
रंग गालास का
हो चिंब अंगावरी का शहारा
जीव होई जणू काजवा
अलगद वार्यावर उडती बात संगती तुला हलकेच लावती पापणी बघ सांगते तुला गुंतले जीव हे आपले कि जसे ओढ चंद्राची सागरा साथ दे तू मला साथ दे तू मला साथ दे तू मला साथ दे तू मला का तुझ्या साठीच मन हे येत जाते सारखे अन्न पुन्हा तुझ्याविना हे जिंकुनी हि हरते प्रेम हे पाखरू परतुनी कि जसे सांजवेळी ये घर साथ दे तू मला साथ दे तू मला साथ दे तू मला साथ दे तू मला
आनंदी आनंद गडे, इकडे तिकडे चोहीकडे वरती खाली मोद भरे, वायूसंगे मोद फिरे नभांत भरला, दिशांत फिरला, जगात उरला मोद विहरतो चोहीकडे सूर्यकिरण सोनेरी हे, कौमुदी ही हसते आहे खुलली संध्या प्रेमाने, आनंदे गाते गाणे मेघ रंगले, चित्त दंगले, गान स्फुरले इकडे, तिकडे, चोहीकडे, आनंदी आनंद गडे वाहती निर्झर मंदगती, डोलती लतिका वृक्षतती पक्षी मनोहर कुजित रे, कोणाला गातात बरे कमल विकसले, भर्मर गुंगले, डोलत वदले इकडे, तिकडे, चोहीकडे, आनंदी आनंद गडे
आम्ही ठाकरं ठाकरं या रानाची पाखरं या जांभऱ्या गर्दीत मांडून इवले घर या पिकल्या शेतावर, तुझ्या आभाळाचा थर या डोंगर वस्तीवर भोळ्या संभूची पाखर त्याच्या पंखात पंखात नांदतोया संसार आल्या बरसाती घेऊन मेघमल्हाराची धून त्या झिंगल्या झाडांना बांधले पैंजण चांदण्या गोंदून धरलीया झालर
दूरदेशी गेला बाबा, गेली कामावर आई नीज दाटली डोळ्यांत तरी घरी कुणी नाही कसा चिमणासा जीव, कसाबसा रमवला चार भिंतीत धावून दिसभरं दमवला आता पुरे, झोप सोन्या कुणी म्हणतच नाही नीज दाटली डोळ्यांत तरी घरी कुणी नाही कशासाठी कोण जाणे देती शाळेमध्ये सुट्टी कोणी बोलायाला नाही, कशी व्हावी कट्टी-बट्टी खेळ ठेवले मांडून परि खेळगडी नाही नीज दाटली डोळ्यांत तरी घरी कुणी नाही दिसे खिडकीमधून जग सारे, दिशा दाही दार उघडून परि तिथे धावायचे नाही फार वाटे जावे परि मुठीमध्ये बोट नाही नीज दाटली डोळ्यांत तरी घरी कुणी नाही
कधी ना कधी, कधी ना कधी …. मी दूर दूर जाताना, इतकेच मनाशी वाटे अनोळखी या वळणावर, जुळून यावे हे नाते हा काळोखाचा पदर होईल कधीतरी दूर स्वप्नांच्या गावी येईल, मग आठवणींचा पूर समजावतो मी या मना, कधी ना कधी …. वाटा या बंद सार्‍या, आसवांना नसे किनारा ये तू घेऊन आता वादळाचा आवेग सारा मग विरून जाईल अंतर अन् फुटेल सगळा बांध कोसळत्या दोन मनांचा जुळेल रेशीम बंध आठवेल सारे बघ तुला, कधी ना कधी …. राती सुन्या सुन्या ह्या, दिवसजाळी क्षणाक्षणांना हाती तुझ्याच आहे मोडलेला हा निवारा कुठल्याश्या एका वेळी बस वळून पहा तू मागे दिसतील तुला तेव्हा हे वाटेवर डोळे माझे परतून येशी तू पुन्हा, कधी ना कधी ….
ढग दाटूनी येतात, मन वाहूनी नेतात ऋतु पावसाळी सोळा थेंब होऊनी जातात झिम्मड पाण्याची, अल्लड गाण्याची सर येते, माझ्यात.. माती लेऊनीया गंध, होत जाते धुंद धुंद तिच्या अंतरात खोल अंकुरतो एक बंध मुळे हरखूनी जातात, झाडे पाऊस होतात ऋतु पावसाळी सोळा थेंब होऊनी गातात झिम्मड पाण्याची, अल्लड गाण्याची सर येते, माझ्यात.. सुंबरान गाऊ या रं सुंबरान गाऊ या झिलरी झिलरी आम्ही तुम्ही सुंबरान गाऊ या सुंबरान गाऊ या रं सुंबरान गाऊ या जीव होतो ओला चिंब, घेतो पाखराचे पंख सार्‍या आभाळाला देतो एक ओलसर रंग शब्द भिजूनी जातात अर्थ थेंबांना येतात ऋतु पावसाळी सोळा थेंब होऊनी गातात झिम्मड पाण्याची, अल्लड गाण्याची सर येते, माझ्यात..
या रिमझिम झिलमिल पाऊसधारा तनमन फुलवून जाती सहवास तुझा मधुमास फुलांचा गंध सुखाचा हाती हा धुंद गार वारा, हा कोवळा शहारा उजळून रंग आले, स्वच्छंद प्रीतीचे चिंब भिजलेले, रूप सजलेले बरसूनी आले रंग प्रीतीचे ओढ जागे राजसा रे अंतरी सूख बोले सप्‍तरंगी पाखरू हे इंद्रधनू बघ आले लाट ही वादळी मोहुनी गाते ही मिठी लाडकी भोवरा होते पडसाद भावनांचे, रे बंध ना कुणाचे दाही दिशांत गाणे बेधुंद प्रीतीचे चिंब भिजलेले, रूप सजलेले बरसूनी आले रंग प्रीतीचे हे फूल आले, पंख आले, रूप हे सुखाचे रोमरोमी जागले दीप बघ स्वप्नांचे बरसतो मोगरा थेंब गंधाचे भर्जरी वेड हे ताल छंदांचे घन व्याकूळ रिमझिमणारा मन-अंतर दरवळणारा ही स्वर्गसुखाची दारे, हे गीत प्रीतीचे चिंब भिजलेले, रूप सजलेले बरसूनी आले रंग प्रीतीचे
फुलपांखरूं छान किती दिसते फुलपांखरूं या वेलीवर फुलांबरोबर गोड किती हंसते फुलपांखरूं पंख विमुकले निळे जांभळे हालवुनी झुलते फुलपांखरूं डोळे बारिक करिती लुकलुक गोल मणी जणुं ते फुलपांखरूं मी धरूं जातां येइ न हातां दूरच ते उडतें फुलपांखरूं
वारा गाई गाणे, प्रीतीचे तराणे धुंद आज वेली, धुंद फुल पाने रंग हे नवे, गंध हे नवे स्वप्न लोचनी वाटते हवे हा निसर्ग भासे, विश्वरुप लेणे या निळया नभी, मेघ सावळे कल्पनेस मी पंख लाविले झेलते पिसावरी, हे सतेज सोने आज वेड हे कुणी लाविले ? अंतराळी का पडती पाऊले ? कशी सोडवू मी सुखाचे उखाणे ?
विठ्ठल विठ्ठल, विठ्ठल विठ्ठल विठ्ठल विठ्ठल, विठ्ठल विठ्ठल तुला साद आली तुझ्या लेकरांची अलंकापुरी आज भारावली वसा वारीचा घेतला पावलांनी आम्हा वाळवंटी तुझी सावली गळाभेट घेण्या भिमेची निघाली तुझ्या नामघोषात इंद्रायणी विठ्ठल विठ्ठल, विठ्ठल विठ्ठल विठ्ठल विठ्ठल, विठ्ठल विठ्ठल भिडे आसमंती ध्वजा वैष्णवांची उभी पंढरी आज नादावली तुझे नाव ओठी, तुझे रूप ध्यानी जिवाला तुझी आस गा लागली जरी बाप साऱ्या जगाचा परि तू आम्हा लेकरांची विठू माऊली माऊली माऊली, माऊली माऊली माऊली माऊली, रूप तुझे विठ्ठल विठ्ठल, विठ्ठल विठ्ठल विठ्ठल विठ्ठल, विठ्ठल विठ्ठल चालतो रे तुझी वाट रात्रंदिनी घेतला पावलांनी वसा टाळ घोषातुनी साद येते तुझी दावते वैष्णवांना दिशा दाटला मेघ तू सावळा, मस्तकी चंदनाचा टिळा लेऊनि तुळशी माळा गळा ह्या, पाहसी वाट त्या राऊळा आज हारपलं देहभान, जीव झाला खुळा बावळा पाहण्या गा तुझ्या लोचनांत भाबड्या लेकरांचा लळा भिडे आसमंती ध्वजा वैष्णवांची उभी पंढरी आज नादावली तुझे नाव ओठी, तुझे रूप ध्यानी जिवाला तुझी आस गा लागली जरी बाप साऱ्या जगाचा परि तू आम्हा लेकरांची विठू माऊली माऊली माऊली, माऊली माऊली माऊली माऊली, रूप तुझे विठ्ठल विठ्ठल, विठ्ठल विठ्ठल विठ्ठल विठ्ठल, विठ्ठल विठ्ठल चालला गजर जाहलो अधिर लागली नजर कळसाला पंचप्राण हे तल्लीन आता पाहीन पांडुरंगाला देखिला कळस डोईला तुळस धावितो चंद्रभागेसी समिप ही दिसे पंढरी याच मंदिरी माऊली माझी मुख दर्शन व्हावे आता तू सकल जगाचा त्राता घे कुशीत गा माऊली तुझ्या पायरी ठेवतो माथा माऊली माऊली, माऊली माऊली माऊली माऊली, माऊली माऊली पुंडलिक वरदे हारि विठ्ठल श्री ज्ञानदेव तुकाराम पंढरीनाथ महाराज की जय
(चटक लावून येड्या जीवाला
कशाला घालतेस कुलूप ओठाला ) – २
उनाड लई बघ काळीज माझं
उरात वाजतो ढोल ढोल ढोल ढोल …
मदनिके – ३ ये मदनिके
घडीभर थांबून बोल
(ये मदनिके
घडीभर थांबून बोल ) – ३
(काय तुझ्या मनात
आलं माझ्या कानात
जिथं तिथे तुझी र घाई घाई घाई
पोरी तुझ्या रुपान
उठल्या तुफान रात रात झोप मला नाय नाय नाय ) – २
(नको उतावळा हो होऊ जरा धीरान घे
नको मधाळ बोलून टाळू आता मिठीत ये ..हो ) – २
पिसाट्लाय जीव उधळला त्याचा
सुटाया लागला तॊल
मदनिके – ३ ये मदनिके
घडीभर थांबून बोल
(ये मदनिके
घडीभर थांबून बोल ) – ३
(वाट तुझी बघून जीव गेला विटून
जाऊ चल निघून लांब लांब लांब लांब
लाज भीड सोडून रीत भात मोडून
घालू नको पिंगा तू थांब थांब थंब ) – 2
(नको फिकीर जगाची राणी एक इशारा दे
उगा बोभाटा होईल राजा जरा दमन घे ) -२
झाकू नको बूज मनातलं जर
ओठांची मोहोर खोल
मदनिके – ३ ये मदनिके
घडीभर थांबून बोल
ये मदनिके
घडीभर थांबून बोल
न न न न न न ….
(मदनिके
घडीभर थांबून बोल ) - ८
तुटताना तुटतो हा जीव का सांग ना निघताना अडतो पाय का संपले जरी सारे तरी, आस कोणती माझ्या उरी सरताना सरते ही वेळ का सांग ना तुटताना तुटतो हा जीव का हरलेले श्वास हे, चुकलेली पावले मन मागे ओढते, अडखळते अन पडते का माझे सारे जिथे, काही नाही तिथे मन तरीही सारखे घुटमळते अन रडते का नसताना असतो हा भास का सांग ना स्वप्ने विरली आता, जो तो झाला रिता त्या दिवसांची हवा दरवळते अन छळते का क्षण हे जाळिती, राती आता सुन्या तो पाहून चांदवा गलबलते मन हलते का मिटताना मिटतो काळोख का सांग ना तुटताना तुटतो हा जीव हा
सावल्या फुलांच्या, पावले ही फुलांची वाट हळवी वेचताना, सावर रे ए मना, सावर रे सावर रे सावर रे एकदा, सावर रे सावळ्या क्षणांचे, भरून आल्या घनांचे थेंब ओले झेलताना, सावर रे ए मना, सावर रे सावर रे सावर रे एकदा, सावर रे भान उरले ना जगाचे ना स्वतःचे सोहळे हे जाणीवांचे नेणीवांचे फितूर झाले रातदिन तू सावर रे सावर रे ए मना, सावर रे सावर रे सावर रे एकदा, सावर रे मखमली हे प्रश्न थोडे रेशमाची उत्तरे पायऱ्या थोड्या सुखाच्या अन अबोली अंतरे येतील आता आपुले ऋतू बघ स्वप्न हेच खरे पालवीच्या सणांचे, दिवस हे चांदण्यांचे पानगळ ही सोसताना, सावर रे ए मना, सावर रे सावर रे सावर रे एकदा, सावर रे स्पर्श होता आत लाखो आर्जवांची झुंबरे स्वप्न हे माझे तुझे अन पापण्यांचे उंबरे जाईल आता आस ही उतू बघ रातही सरे पावसाच्या खुणांचे, दिवस हे पैंजणांचे मी हवेतून चालताना, सावर रे ए मना , सावर रे सावर रे सावर रे एकदा, सावर रे बहरताना बावरले, सुख जरासे आवरले तोल माझा खोल जाई, सावर रे